LIST PASTERSKI ARCYBISKUPA METROPOLITY POZNAŃSKIEGO
ZBIGNIEWA ZIELIŃSKIEGO
Z OKAZJI ROZPOCZĘCIA POSŁUGI W ARCHIDIECEZJI POZNAŃSKIEJ
11 maja 2025 roku – IV Niedziela Wielkanocna
Niedziela Dobrego Pasterza – Tydzień modlitw o powołania
Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje,
a moje Mnie znają.
(J 10,14)
Umiłowani Siostry i Bracia w Chrystusie!
Bogaci odległą i niedawną historią Archidiecezji Poznańskiej wkraczamy
w kolejny etap jej dziejów, na progu którego ponownie odkrywamy zadanie
Kościoła w świecie współczesnym. To zadanie w szczególny sposób spoczywa
na biskupie i jego współpracownikach, jest jednak wyzwaniem, które staje także
przed każdym z nas. Z woli Opatrzności Bożej wyrażonej decyzją Ojca
Świętego Franciszka, staję pośród Was pełen szczerych pragnień, by to zadanie
wspólnie kontynuować z radością i chrześcijańską nadzieją (zob. Gaudium et
spes).
Z wdzięcznością za dotychczasowy duszpasterski, ewangelizacyjny i
katechetyczny trud, rozpoczynając tą wspólną drogę zwracam się do braci
biskupów, kapłanów, osób konsekrowanych i świeckich z zaproszeniem do
wspólnej wędrówki w duchu jedności i wiary oraz proszę, by w wypełnianiu
tego zadania towarzyszyła nam wspólna modlitwa do Boga o wierność misji
Kościoła, który stanowimy. Tą modlitwą wpisujemy się także w dziękczynienie
za apostolską posługę Papieża Franciszka i teraz, gdy powrócił do Domu Ojca,
prosimy dla niego o dar nieba, zaś dla całego Kościoła – uradowani wyborem
nowego 267. papieża, który przybrał imię Leon XIV – prosimy, by się Bogu
podobał przez święte życie, a nas poprowadził drogą zbawienia.
1. Jednoczyć i otwierać na Chrystusa
Siostry i Bracia, pragnę Was zaprosić na kolejny etap wyznaczonej nam
drogi w duchu polecenia Chrystusa zawartego także w moim biskupim
zawołaniu Ut unum sint – Aby byli jedno. Przyszło nam bowiem żyć w czasach,
w których mimo złych doświadczeń z przeszłości, dialektyka w postaci
różnorakiej walki, daje o sobie znać ze zdwojoną mocą. Obok jawnych aktów
agresji, toczy się też i taka walka, która zostaje ubrana w dobrze brzmiące hasła:
pluralizmu, autonomii, postępu, a w rzeczywistości w wielu przestrzeniach
bardziej pielęgnuje zarządzanie konfliktami, aniżeli ich eliminowanie. Dlatego
odwołując się do tego wskazania Chrystusa Pana „aby byli jedno” rozwiniętego
przez św. Jana Pawła II w słowach „jedni drugich brzemiona noście, nie jedni
przeciw drugim, ale jedni z drugimi” (12 czerwca 1987), chciałbym na tym
kolejnym etapie mojej posługi, wyrazić pragnienie włączenia się w budowanie
takiego oblicza tej ziemi.
Pamiętamy też słowa św. Jana Pawła II, który rozpoczynając swoją
posługę wołał: „Nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!” (22
października 1978). Dziś apel ten nie stracił na aktualności. Wielu bowiem trapi
obawa, że jeśli pozwolimy Chrystusowi wejść do naszego wnętrza, jeśli
całkowicie otworzymy się na Niego, to On może nam zabrać coś z naszego
życia, z naszej prywatności. Tymczasem kto wpuszcza Chrystusa nie traci
absolutnie nic z tego, co czyni życie wolnym, pięknym i bezcennym, bo w tej
przyjaźni otwierają się na oścież drzwi życia. „Chrystus niczego nie zabiera, a
daje wszystko” (Benedykt XVI, 24 kwietnia 2005). Na tym kolejnym etapie
życia naszej archidiecezji chciejmy odważnie i bez obaw przyjąć Chrystusa!
Rozpoczęcie posługi w diecezji przez nowo mianowanego biskupa
dokonuje się poprzez ingres – uroczystą liturgiczną inaugurację w kościele
katedralnym. Wydarzenie to ma przypominać biskupowi, że jest powołany do
służenia braciom i bycia znakiem jedności, wypełniając zadanie głoszenia słowa
Bożego, celebrowania uświęcającej liturgii oraz prowadzenia ludu Bożego do
zbawienia. Jak czytamy w „Dekrecie o pasterskich zadaniach biskupów”
Chrystus powołuje i posyła Apostołów oraz ich następców, by nauczali
wszystkie narody, uświęcali ludzi w prawdzie oraz obejmowali ich troską
pasterską. Kościół nawiązuje tu do słów samego Chrystusa:
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody….
Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem.
A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni,
aż do skończenia świata». (Mt 28, 16-20)
Wymowa tego powołania ma odniesienie także do wspólnoty wiernych.
Jeżeli bowiem biskup jest powołany do tego, aby służyć braciom i być znakiem
jedności w wierze Kościoła partykularnego, to wszyscy jesteśmy powołani do
czerpania z tego daru. Jeżeli biskup jest powołany do głoszenia słowa Bożego,
celebrowania uświęcającej liturgii oraz prowadzenia ludu Bożego do zbawienia,
to wszyscy jesteśmy zaproszeni do czerpania z tej posługi i wzajemnego
uświęcania się w imię zbawienia wiecznego. O tej misji w wymiarze całego
Kościoła przypomina nam przeżywana dziś Niedziela Dobrego Pasterza i
rozpoczynający się Tydzień modlitw o nowe, liczne i święte powołania
kapłańskie, zakonne i misyjne. Niech w tym błaganiu towarzyszy nam ufna
nadzieja w moc modlitwy. (Orędzie Ojca Świętego Franciszka na 62. Światowy
Dzień Modlitw o Powołania, Pielgrzymi nadziei: dar życia)
2. Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je (J 10,27-30)
Podejmując próbę odczytania Bożych planów uświadamiamy sobie, że
okoliczności, które nam towarzyszą: Rok Jubileuszowy i czas wielkanocnej
radości, pogrzeb Papieża Franciszka i wybór nowego papieża Leona XIV,
jeszcze bardziej otwierają nas na łaskę zbawienia, które dokonało się przez
krzyż i chwalebne zmartwychwstanie Chrystusa. Z kolei refleksja nad posługą
biskupa i modlitwa za powołanych do służby w Kościele nabiera jeszcze
większego znaczenia w kontekście biblijnych czytań przynaglających nas do
spojrzenia na życie poprzez pryzmat Bożej Miłości, a także poprzez pryzmat
naszego powołania do świętości, które odkrywamy we wspólnocie Kościoła
będącego sakramentem zbawienia oraz powierzonej nam odpowiedzialności za
świadectwo i przekaz wiary.
Dzieje Apostolskie ukazują nam Pawła i Barnabę, którzy dotarli do
Antiochii Pizydyjskiej i w synagodze zachęcali do wytrwania w łasce Boga.
Gdy jedni zebrali się, aby słuchać słowa Bożego, innych ogarnęła zazdrość.
Dostrzegłszy to Paweł i Barnaba powiedzieli im odważnie: „Skoro odrzucacie
[słowo Boże] i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się
do pogan. […] Poganie, słysząc to, radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a
wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie
rozszerzało się po całym kraju.” (Dz 13,46.48). Pokrzepiająco brzmią słowa z
Apokalipsy św. Jana „ujrzałem wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z
każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojących przed tronem
i Barankiem. […] Paść ich będzie […] i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i
każdą łzę otrze Bóg z ich oczu.” (Ap 7,9.17). Ponownie staje przed nami
prawda: tylko Jezus może dać człowiekowi życie wieczne. Ale może je dać
temu, kto idzie za Nim i kto słucha Jego głosu, jak sam mówi: „Ja jestem
dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają.” (J 10,14).
3. Posłanie do Archidiecezji Poznańskiej
Spinając naszą refleksją czasy rodzącego się Kościoła ze współczesnością
nie sposób nie sięgnąć do początków historii naszej archidiecezji, bo jest ona
niezwykle bogata i inspirująca, sięga 968 roku i jest ściśle związana z Jordanem
pierwszym biskupem w Polsce, którego misja okazała się kluczowa dla
chrystianizacji naszej Ojczyzny i jej historycznego dziedzictwa. Niemym
świadkiem tych wydarzeń jest poznańska „wyspa katedralna” – Ostrów Tumski
i archikatedra PRIMA SEDES EPISCOPORUM POLONIAE jak głosi napis
nad jej głównym portalem, nie tylko siedziba pierwszego misyjnego biskupa
Polski Jordana, ale także miejsce pochówku pierwszych władców Polski,
Mieszka I i Bolesława Chrobrego. W tym momencie historii archidiecezji,
pamiętając o pierwszym biskupie Poznania i Polski, składamy Bogu Ojcu
wdzięczność za dar wiary, która od Jezusa i Apostołów dotarła do nas poprzez
wielu świętych misjonarzy i rozwijana była przez kolejne pokolenia.
Szczególnie umocniona przez męczenników ostatnich dziesięcioleci, wśród
których jest Sługa Boże ksiądz Stanisław Streich zastrzelony przez
komunistycznego zamachowca w 1938 roku podczas odprawiania Mszy św. dla
dzieci. Ufamy, że zachowany zostanie przez nowo wybranego Ojca Świętego
termin jego beatyfikacji, która zaplanowana została na 24 maja tego roku
podczas uroczystej Eucharystii celebrowanej przez papieskiego legata na placu
przed poznańską bazyliką archikatedralną o godz. 11:00. Zapraszam gorąco do
ucieszenia się nowym błogosławionym naszej poznańskiej ziemi.
W duchu szacunku dla tego bogatego dziedzictwa, staję pośród Was z
wolą wypełnienia powierzonego mi zadania i z nadzieją na życzliwą
współpracę. Rozpoczynając tę posługę kieruję swoje zaproszenie do wszystkich
stanowiących tę wspólnotę metropolitalnego Kościoła poznańskiego: do
prezbiterium tj. biskupów i kapłanów, diakonów i przygotowujących się do
święceń, do osób życia konsekrowanego, nadzwyczajnych szafarzy Komunii
świętej, katechetów, katechistów i moderatorów grup życia apostolskiego, do
osób zaangażowanych w życie społeczne, naukowe i kulturalne tego miasta i
regionu. Kieruję swoje zaproszenie także do tych, którzy są wobec Kościoła
zdystansowani albo mogli być przez jego ludzi zgorszeni, a nawet doświadczyć
bólu i cierpienia. W tym zaproszeniu pragnę wesprzeć się słowami św. Jana
Pawła II, który w homilii wygłoszonej na poznańskim placu Mickiewicza w
1997 roku powiedział: „Proszę was: zaufajcie Chrystusowi! Budujcie na
Chrystusie! „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki.” (Hbr 13, 8).
Maryi Matce Kościoła, świętym patronom naszej archidiecezji:
Stanisławowi i Urszuli Ledóchowskiej oraz błogosławionemu Bogumiłowi,
patronom archikatedry i naszego miasta Piotrowi i Pawłowi zawierzamy nasz
poznański Kościół i wszystkich, którzy go stanowią w nadziei, że dobry Bóg
zachowa nas od złego i poprowadzi drogą zbawienia.
W duchu tej wdzięczności wypraszam wszystkim u Boga błogosławieństwo na
wspólną drogę!
† Zbigniew Zieliński
Arcybiskup Metropolita Poznański
IV niedziela Wielkanocna
Poznań, 11 maja 2025 roku
N. 2254/2025
