Historia kultu Matki Bożej Różańcowej w Sanktuarium ojców jezuitów w Poznaniu sięga XIII wieku. Gdy w 1244 roku książę Przemysł I przyznał zakonowi kaznodziejskiemu działkę w osadzie św. Gotarda, dominikanie na miejscu drewnianego kościoła pod tym samym, co osada wezwaniem, wznoszą dwunawowy, murowany kościół w stylu gotyckim, konsekrowany w tym samym 1253 roku, co lokacja Poznania na prawie magdeburskim. Dziś tabliczka z datą powstania miasta Poznań, zaznaczająca zasięg jego murów, umieszczona na chodniku przy ul. Dominikańskiej, nieopodal wejścia do Galerii u Jezuitów, dowodzi że kościół i klasztor dominikański, od początku istnienia usytuowany był ściśle w obrębie miasta.
W połowie XV wieku, bractwo różańcowe przy kościele posiada już swoją kaplicą Matki Bożej Różańcowej, dobudowaną przez zakon w stylu późnogotyckim, do bryły kościoła od strony północnej. W 1460 roku, w ołtarzu głównym w kaplicy, następuje instalacja obrazu Królowej Różańca Świętego.
Dwa lata przed zwycięską bitwą floty chrześcijańskiej z wielokrotnie silniejszą armadą turecką pod Lepanto 7 października 1571 roku, generał zakonu jezuitów, św. Franciszek Borgiasz – wraz z papieżem Piusem V, główny propagator konfrontacji z Turkami – zyskuje od papieża zgodę na kopiowanie obrazu Matki Bożej Śnieżnej z bazyliki Santa Maria Maggiore, niesionego w pokutnej procesji różańcowej w Rzymie, gdy na morzu rozgrywała się bitwa. Święty rozsyła kopie do ośrodków jezuickich w wielu krajach. Jedna z pierwszych, w latach trzydziestych XVII wieku trafia w Polsce do Krakowa. Liczne w tym czasie bractwa różańcowe, po zwycięstwie pod Lepanto, zaczynają czcić Matkę Bożą Śnieżną, jako Matkę Bożą Zwycięską, także jako Różańcową. Nieocenioną rolę w rozpowszechnianiu Jej czci odgrywają także Sodalicje Mariańskie, powstałe w 1563 roku w Rzymie z inicjatywy jezuity Jana Leunisa.
W takim klimacie, w 1631 roku, dzięki fundacji bogatego mieszczanina, kupca i rajcy poznańskiego Jakuba Sztyplera, obraz w kaplicy Królowej Różańca Świętego w kościele przy ulicy Szewskiej przemalowany zostaje na wzór wizerunku Matki Bożej Śnieżnej z rzymskiej bazyliki. Maryja i Dzieciątko zostają uczczone kosztownymi koronami, a w 1642 roku otoczone srebrną sukienką, obficie wysadzaną drogocennymi kamieniami. Pochodzący z 1621 roku, barokowy, bogato rzeźbiony ołtarz z Kaplicy Różańcowej nie przetrwał zaborów. W 1901 roku – mimo antykatolickiej polityki kulturkampfu – mieszkańcom Poznania udaje się doprowadzić do postawienia w ołtarzu głównym kaplicy, nowego, neogotyckiego ołtarza z płaskorzeźbami piętnastu tajemnic różańcowych.
W czasie II wojny światowej hitlerowcy wykradają cenne korony z obrazu w kaplicy. Nigdy nie odnalezione, po interwencji zakonu jezuitów, zostają po wojnie zastąpione nowymi koronami – w ramach zadośćuczynienia – ufundowanymi ze zbiórek społeczeństwa niemieckiego, za pośrednictwem międzynarodowej organizacji Pax Christi. Rekoronacji obrazu dokonuje abp Antoni Baraniak 12 października 1968 roku, na zakończenie III sesji synodu archidiecezji poznańskiej, w ramach obchodów 1000-lcia diecezji.
100 lat temu do Poznania powracają ojcowie jezuici. Decyzją prymasa Edmunda kard. Dalbora obejmują kościół przy ulicy Szewskiej wraz kaplicą i resztkami klasztoru, czego zakon dominikański nie był w stanie się podjąć. 22 grudnia 1920 roku odprawiają pierwszą Mszę św., a już w styczniu 1921 roku z kościoła św. Barbary w Krakowie, sprowadzają obraz Matki Bożej Śnieżnej. Umieszczają go w ołtarzu głównym kościoła, który otrzymuje wezwanie Matki Bożej Pocieszenia.
W 1963 roku obraz przeniesiono do ołtarza bocznego w kościele i umieszczono centralnie pod zabytkowym obrazem św. Dominika, gdzie znajduje się do dziś. Panuje przekonanie, że jest „borgiaszowego” pochodzenia. W ołtarzu głównym kościoła zainstalowany zostaje obraz Serca Jezusowego, na zamówienie ojców jezuitów, namalowany przez prof. Adolfa Hyłę, twórcę słynnego obrazu Jezu, ufam Tobie. Następuje zmiana wezwania kościoła i odtąd jego pełna nazwa brzmi: Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Pocieszenia. Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej.
W kościele i Sanktuarium przy ul. Szewskiej w Poznaniu czcimy Matkę Najświętszą w wizerunku Matki Bożej Śnieżnej w obrazie Matki Bożej Pocieszenia w ołtarzu bocznym w kościele i w obrazie Królowej Różańca Świętego w ołtarzu głównym w Kaplicy Różańcowej.